« I a pas de goiats ‘quí » es lu titre d’una erpausici’, quauques dessenhs dau Thomas Geve, desportat goiat a Auschwitz e Buchenwald. Eu realiset quauques 79 dessenhs que son de metre dins la seria de quau que l’istoriena que faguet la conferença ‘pela « lu prumier tesmonhatge », 79 bocinons de papier per dire 23 mes de desportaci’, per dire la barbaria nazia o la solidaritat, 79 papierons per taschar de « far veire ‘quò qu’es pas possible dins l’orror ».
La conferença desbutet per lu « chant du marais » e la sóa persentaci’ istorica.
Maugrat la possibilitat d’estre pres e donc d’estre desnonçats, torturats coma tuats, daus artistes dessenheten, disseten dins daus poëmas, conteten la « vita » dins los camps. Vau pas tornar aquí lu teiste de la conferença, es pas dins mas possibilitats, sens obludar qu’ela eriá companhada d’una porjecci’, vau màs dire que la conferenciera se baset sus ‘n’òbra dau poëta André Verdet :
« Malgrat l’infern sus la terra, daus òmes se penseten que, dins un luòc, lu monde servava d’enquera ‘na part de beutat e de bontat. »
Rapieta 