Setz pus sens saber que mai d’una vetz, fase daus « pouets » e manhe lu « crotzilhon — # » sus un raseu libre (ò sabe, aquò vòu pas dire grand chause, mas qu’es entau). Deve dire qu los meux haiku, dins la linga dau Prévert, i troban un pitit lectorat, aquò fai totjors plaser. Afe, i a maitot lu #fauladaumercres per luquau vene de farjat ma prumièra novela.
Adonc, ma prumièra p’ita novela (normalament qu’es 800 mòts), una istòria sens coá ni testa.
- Fusinar lu raseu liure Mastodon, pichatz aquí, e mesfiatz v’autres, de pas i trobar daus occitans mlilitants e meschaënts 🙂
Istòria sens titre
Eu tuet l’ordinator e ‘net se coijar.
VX. li aviá conselhat de gardar sa becana e de jugar lu còp de la personalisaci’. Pertir dau T100© per ne’n far ‘na randonosa dins l’esperit de los d’Auvernha. E perquè non ?
Tota la nuech aquò lu manhet. Tau porte-biaças, beleu entau, un fuòc coma ‘quò. E perdequè pas lu tornar pinturar.
Beleu ‘n’ora apres, eu se tornet campar sus lu liech.
Servar la moneda dins ‘na boitia e se pensar ne’n usar que se ò fau, o dins 5 ans, qu’es de bon conselh, mas, de que vai se passar se dins 5 ans, son pus ‘quí los que farjan la becana que lu fai bichar ? Se son pus aquí que degun aviá ‘chaptat de becanas.
Finalament, eu decidet de ‘chaptar ‘na becana nuòva e de la far barrar dins un cofre dins la banca, 5 ans de temps.
Lendeman ser, passada la jornada dau trabalh, eu ‘net a la banca per saber coma erián los cofres, quantben aquò cotava e patin-cofin. Eu ne’n reservet mesma un.
Au surtir de la banca, sa becana eriá d’enquera ‘quí, pertant ‘l’eriá pas ‘tachada per tentar lu diable, per ‘na vetz. Afe.
Eu profitet d’estre defòra per far un pitit portament au velociste. Aquí maitot eu daisset sa becana sens la ‘taschar, per cas qu’un raubor passesse… mas, sens pervenir a sas fins.
‘Qu’es de creire que degun semblava ne’n voler. Pertant, i a un temps que tots los ans eu se’n fasiá raubar una. E aura… Veiquí nòstre òme s’entornar mai sos raibes, ‘na becana dins un cofre, ‘n’autra sos lu cuòu. Surtir de chas lu vendor de becana, qu’es encontrar lu pitit train de la toristalha. Lu cicliste se ’restava aus fuòcs que lu tren, non. Mas, mas, eu vai se desvirat d’anar entau viste.
L’òme aguet p’unas eisitaci’s. ‘Trapet sa becana e la gietet sos la roda, lu tren bancuet…
‘Queu chaucha-velha lu develhet. Apres ‘ver tombar l’aiga, eu gietet un còp d’uelh dins l’airau : la soá becana eriá d’enquera aquí.
Assegurat, eu tornet au liech, e dormet son sadòu. Deman será un autre jorn.
