Una tota p’ita permenada dins un cuenh de la Charenta-Lemosina, la pus propcha de Sent Junian. Dise una permenada, auriá pogut parlar de « zona de juòc » que goiat, aviá tots ‘quilhs kilometres de libertat, mas, quante disí a mos nebots de venir coma me, ‘guí la surpresa de comprener que « mesma per anar au pesbabala (2km), una veitura sautava per los condure, que pertant, ilhs an daus vetetes, afe. »
Vòle pas jugar mon vielh escobilhon, sem au païs de la porcelana e ‘quò sembla que mesma 10 km son per los manhar, adonc, 30, i sonjatz pas.
‘Qu’es entau.
Daus clochiers romans
Dins lu cors de la permenada.
Saulgond — Saugond
La ‘gleisa Sent Genís es dau sègle XIII, ‘la fuguet manhada, dins lu sens de fortifiada, au temps de la guerra daus 100ans, puei aus dos darniers sègles. ‘La es tipica dau canton, e donc, pauc de chausas son de ne’n dire sauv que qu’es un pauc « sec » coma architectura.
Carta postala
Lesterps — L’Esterp
Abadia Sent Peire es dau sègle XI de per son clochier-pòrge, vertadier campanier de mai de 40m de naut. Los autres bastiments son dau sègle XIII.
Eissida ne’n 651, l’abadia coneguet sos grands jorns au sègle X. Mai-que-tot, ela abriet longtemps dos tresaurs de la linga occitana (per pas dire lemosina). Que un, lu Bòece es au jorn d’aüei a la mediatèca d’Orleans, lu second es au Vatican.
Lu bastiment es constituat d’una tor pòrga, una obra bela daus desbuts de l’art roman e d’una nau. Los chaspiteus per cent son descorats de personatges e d’alimauds fabuleus. La cripta abrita la chapsa de las reliquas de St Beneit.
Veiquí lu punt lu pus naut dau jorn. Briguelh es ‘na plaça fòrta desempuei las guerras romanas, e forçadament coma sem aquí dins lu domení aquitan, au temps de la guerra daus 100 ans.
‘La ‘gleisa daus jorns d’auei es dau sègle XII, manhada au sègle XV per remplaçar lu còr e adjutar las chapelas.
Alhors sus lu tragier
Ne’n defòra que res es fach per garar sa bicicleta, i aviá maitot de las architecturas civilas :
Saugond
Saugond
L’Esterp
Briguelh
La modernitat se trobava au luòc-dich « los 4 vents »
E forçament, ‘na vielha becana obludada lu long d’una paret :
Los congiers son l’enchaison de far lu toriste, mesma dins un païs conegut, e ò fase ne’n mesma temps que los portaments que son un afar per ma mair. Mai lu temps passat, mauaürosadament, mai d’una vetz, ‘quò vòu dire anar dins los cementeris. Vau pas bargassar aquí sus los afars de la familha, queraque, nonmàs sus lu costat toristique dau chause.
Las cliardas per los mòrts
Las cliardas per los mòrts — las lanternas daus mòrts per usar d’un gallicisme — son de las pilas de peiras, dau granit. La pila es cavornada e i a biais per montar ‘na lutz a la cima. ‘Quela lutz deviá aidar las armas daus mòrts sus lu chamin. ‘Las son datadas dau segle XII e erián bastidas mai d’una vetz dins los cementeris.
‘Qu’es un bastit tipique dau monde aquitan, adonc de las Charentas e dau Lemosin de l’Atge-mejan. N’i a 7 dins la Nauta-Vinhana (segond lu despartament, 11 segond d’autras fonts), 6 dins la Cròsa & 3 ne’n Corresa. Dins las doas persentadas aquí, la de St Vertunian es estada desplacada, la de Conhac es fòrt nauta sus son pitit tuquet, çò que pòt far pensar que l’ivern, la lutz podiá beleu estre ‘lumada per guidar lu monde sus daus chamins pauc aisats de particar.
Lu fach d’aver escrich « Sent Vartunian », dins mos bilhets avant, es pas ‘na nastretat, i a màs que lu monde autòrn de me ò ditz entau, mas, deve tornar la grafia e persentar mas escusas.
Dins mon tragier per venir, aiá obludat de fotografiar la cliarda per los mòrts. Vei-la-quí :
Sus la carta, me songe que manca per eisemple la cliarda de Briguelh, ne’n Charentas, sauv que ‘la ‘guesse estada esbolhada. Vau verifiar aquò dins la setmana entranta que vòle anar i bicicletejar dins lu cuenh.
Sus la carta tirada dau site de l’IGN(>fr-IGN), aquò se montra pauc, mas las visitas se fagueten d’una ribiera l’autra, de segur la pus granda fuguet la Vianhana.
Eissiduelh / Vinhana
Qu’es dins Eissiduelh que la Vinhana comença de se corbar vers lu nòrd, per junher Leire. Dins la visita d’auei, veiquí la ‘gleisa Sent Andreu. ‘La es tipica de l’art roman, sègle XIII, dins lu Lemosin. De segur, i a res de fòrt joiós dedins, qu’es un estile un pauc « sec » :
Coma sabe gran d’enquera coma vau rintrar, la balada dau jorn eriá per avieisar lu chamin de l’Eurò-velò3 o Scandiberica. Sus la carta papier de l’IGN, limerò 146, i a de las indicaci’s de balhadas. Sur plaça, aquò me sembla un pauc complicat, que l’EV3(>fr) encontra un autre torn farjat per dau monde dau cuenh(>fr).
Un viatge desbuta mai d’una vetz per ‘n’ encontra, que ‘quò siguesse dins la vita, dins un libre o ‘na revuda, beleu ‘na votz dins lu pòste…
‘N’ aventura, ela, desbuta quante un grun de sau se boira a la recepta pervuda, per eisemple v’autres vos trompatz d’ora per pertir, o pertetz pas per lu bon chamin…
‘Chaptar un bilhet de tren
Antan ‘guí drech(>lm) a ‘quela conversaci’ quante me persentí au comptador de la companhia daus chamins de fer :
— Màs, màs, màs i a ben daus trens lu mandin per Lemòtges ?
— Beleu ! Vos vau anar veire sur la tiala ! Pòde vos vendre daus bilhet nonmàs per los de l’apres-mieijorn.
Ujan, un monde mau intencionat m’aviá dich que lu tren entre Lemòtges e Esgolemes eriá cuat l’estiu per causa de trabaus sabe pus ente. Un tipe que faguet 200km(>fr) pòt be ne’n far 70 per passar ‘na setmana chas sos pairs, adonc, vei-me-quí de voler un Orleans-Esgolemes de far ne’n trens regionaus, o b’etot dins un tren « interciutats » se queu-quí pren las becanas ; dins l’eideia, i a que ‘chabarai d’intrar per bicicleta, coneisse la chançon.
Per los trens regionaus, sabe maitot que lu chamin eissista dins l’autre sens, que ò faguí i a beleu dietz ans d’aquò. Me sonjave que i a mas de lu copilhar ne’n Los Aubrais-St Peire, St Peire-Peitieus, Peitieus-Esgolesme. Dins la vita, i a quò que sabetz, e, lu monde de la companhia daus chamins de fer. Per far ‘na comparaison, qu’es un pauc coma s’aretrobar dins lu filme « Incepci’ », e pus saber desboirar la realitat dau monde daus raibes.
— Non monsur, aquò se pòt pas far ne’n TER !
— E adobat entau, o entau ?
— Non, vos fau prener lu tegeve, demontar la vòstra becana, la far comptar coma un bagatge e…
— Non, non, non, vòle de la simplicitat, i a pas un autre tipe de tren, beleu un inter-ciutat ?
— (la tipessa de l’autre guichet) I a un tragier, ò sabe que zò prene, mas fau ‘chaptar lu bilhet sus la tiala. N’autres aquí van pas vos lu far.
— Qu’es d’enquera un bra’e sistemi ‘quò.
— (lu pitit chap darrier los dos) E puei monsur, pus degun pren los TERs, atz lu tegeve, quò vai vista.
Me songet que ‘queu-quí obludet d’anar se dordar sus las linhas, que pòde condure la locomotiva se ò fau.
— Me songe que v’autres atz pas compres, i tòrne ‘donc : i a pas de trens per me menar intre Esgolesme e Lemòtges, e vau au mitan de la linha e vòle ò far per becana, mas avant, me fau un tren ente pòde conhar ma bicicleta.
— (lu pitit chap) Mas i a un autocar. Fau prener un tren puei un autocar.
— (me, au guichetier) E prener dos TERs per anar a Lemòtges, aquò deu ben se far d’enquera ?
— Monsur, vos vendrem pas aquí de bilhets TER, mesma copats a Vierzon o Chasteu-Ros. Pòde vos perpausar l’interciutat, un tren que pòt prener la vòstra bicicleta.
— E be, vau prener ‘queu-quí.
‘Quò fai longtemps que la companhia fai tot per nos far mauaimar lu tren.
Fin finalament, aprenguí lu dimenc ser que lu pitit tren eriá tornat quilhat. Pas greu, ai descidat de far la rota mai la becana, vau ò far, avecque e dins l’eideia de « far ‘na marca », coma un tragier que semblaria « Leire per becana », sauv que aquí aquò seriá « Vinhava per becana, bicicletejar intre ribiera e ralh ».
« Vinhana per becana »
Lu tragier Lemòtge–Sent-Junian
Lu tragier es pauc long, mens de 50km, mas malaisat de far, que, ‘quò monta dins las cotas, ‘quò descen passat los tuquets, e fau ‘tenci’ de pas davalar dins las viradas. Coma sei un pauc mesfiós de çò que pòt balhar una machina numerica, aviá ostat quauques chamins « dobtós » de la traca, per m’aretrobat sus ‘na departementala… fòrt-fòrt passanta de veituras. I metí un pitit juòc per passar d’una riba l’autra, d’un costat de la linha l’autre, d’un pont ad un passador. Pauc long e pauc de dificultats en defòra de :
Dins Lemòtges, ‘quò deu pas estre malaisat de trobar un biais d’eschivar los 10km, per ò dire autrament, lu o la que vòu se tirar vista de la vila, li fau copar ne’n biais non pas segre la via.
Dins Aissa, me songe que nostra dama d’Arliquet es de veire, adonc, ai chausit lu nòrd de l’Aurença, mas sei demorat sus la famosa departementala, la D79. I a beleu moien de copas au Mas de las Landas. Aquò eschiva ‘na rota de granda circulaci’ e lu chamin de Chantegraulas — « chemin de Chantegros » per los francès — un chamin qu’eisista pas ne’n defòra de la virtualitat.
per passar au sud de l’Aurença, beleu contunhar dins Lemòtges jurtaus Vantaus, puei ‘nar vers Merinhac, mas, faudriá prener lu temps d’estudiar que los chamin, me songe que mai d’una vetz, son gaulhós.
Avant Verneulh (pont de la Gabia), i a « Las viradas » e « las costas ». Las costas son pas ‘peladas entau per res. Per mon perron, descendí de becana.
St Iries, Sta Maria, St Vartunian, St Brecí pauc de dificultat, i a que l’intrada de Sent Junian ente ‘quò monta un pauc.
Despart de Lemòtges per 10km. Lemòtges, la vila de la porcelana, l’anciana ciutat roja, la ciuatat ente los « trolleybus » son estats servats… Veiquí la gara e un prumier « sela-fís » — un mòt farjat per los francès per dire d’un pertrach fotographic de sa bicicleta dins un luòc balhat — mai lu Ermès :
Tant se far portejar per los dius de los que forjeten, quau que siàia, la vila. E coma i a ‘questa istòria de segre la linha, aprofecham d’estre a la gara per far un pauc de chamin, que la linha dintra las doas garas fai totparrier una bocla. Aquí, qu’eriá un plaser personau que damandava totjorn a mon pair de passar per queu pont, d’ente avieisam tots los ralhs. Passat per aquí, qu’es veire ‘quela ‘gleisa :
Aura que la rota es ‘chabada e qu’aprofeite dau 15 d’aust per far lu jornau, me rende compte que la camerà eriá pas branchada à la desbuta, adonc, pauc d’eimatges. Un diu qu’es ben, mas per estre segur d’aver un grand beneficí dins las portecci’s daus ciaus, tant anar veire St Marcau. E coma ‘queu bilhet es per l’agenca dau torisme de « l’Occitania granda d’aicí Vladivostok », vau passar prener ‘na fotografia de la rua Mistrau. E per ‘quò, l’aplicací’ numerica me damandava de passar sus queu sautador, seriosament 🙂
Trobar la rua Mistrau dins los « thuyas » :
Un diu saludat, ‘quò vai, mas quante obludatz qu’un daus chafres de Lemòtges — Augustoritum — es la « ciuatat de las 7 auturas », los autres diaus sont un pauc mocandiers e vos fan paiar lu chamin. Me qu’aviá trapat un pitit mau ad un januelh, los tuquets me ò tornetan ‘pelar au Mont-Jovís, que ne’n veiquí la gara :
Lancée dans la création de 400 km de pistes cyclables dans l’agglomération, Limoges Métropole vient d’ouvrir 1,5 km de tracé au nord de la ville, près d’Ester. Même si ce n’est pas le secteur où il y a le plus de cyclistes.
Seriosament la meraria(>fr) vos fau ‘restar los pitits pictogrames « verd e blanc », fau ‘restar las bandas pinturadas sus 100m. Fau bastir un vertadier reseu, ò tener e ò metre ne’n prumier dins las prioritats a las crotz. Viguí pas un pananceu « tornatz a drecha ». Sens obludar que Lemòtges eriá pas dins lu classament de la FUB !
Vei-ne’n-quí un bocin desempuei lu bolevard. Seriosament, fau ò tornar far que las raiças minjan lu bitum un pauc pertot, zò tornar far, dins un sens e dins l’autre, quite de prener una via a las veituras, ‘las an pro de plaça entau.
Aissa — St Vartunian
Passat lu bolevard, vei-nos-quí sus la departementala limerò 79. Ela monta, ela descen e i a una « via verda », afe, un chamin de peiras sinhalat coma se qu’eriá ‘na via verda, chamin de Testa Jau.
Ai dich que me mesfiava de las aplicaci’s, que de las vetz, vos fan passat dins l’erba, per pas dire dins una prada, e mesma, i a vertadierament res de fach per las bicicletas :
chemin de Chantegros
Lu long de la rota, i a daus molins, daus passatges per lu tren, daus passadors, de las ‘gleisas, daus paneus per montrar l’alienaci’ d’un païs. Dise aquò esmai siguesse pas lu mielhs plaçat per far las leiçons ; avant las Viradas, ai pas saugut legir « las Costas » sur la carta, e vei-me-quí apres marchar lu temps d’una toponimia que ne’n conta pas 🙂
St Vartunian, St Brecí & St Junian
Aura sei chas me, pas entierament, mas, chas me quau que siàia. Un chause me tomba dessur que dau monde vendrá be me charchar se pòde pas marchar.
D’enquera de las garas, de las ‘gleisas, daus bastits, per montrar que sei be apres segre la via dau chamin de fer :
St Junian
I tornar sus ‘na mòda « juga zò coma lu Olivier ». I a res de ben realisat dins la ciutat pelissièra ! ‘Viá trobat ‘quò l’an passat(>lm), veiquí la trobalha dau jorn, la rua Jan Jaurès :
Dins lu centre, ne’n defòra que i a pas de fuòcs, nonmàs de las zonas 20 e 30, que ‘quò fai parlar dins lu jornau locau, La ‘Belha (>fr-fcbk) :
Veiquí un boiradís de fotografias :
La Glana se gieta dins Vinhana
Aquí deve daissar la perpausici’ dau « chamin per la toristalha » per los, e las, que van per bicicleta. Me fau tornar a drecha per quauques kilometres de mai :
‘Quela darnièra costa, per far lu fiar, vau la montar sens descendre. Es entau ! Un chause que tu faguetes a 15 ans, pòdes be ò tornar far passat 40.
Totjorn mai quilhs ciaus bruns, aluenh-monts, finalament sens poder eschivar 3 gotas de plueia :
De sègre…
Per lu ceve — CV — !
Veiquí la carta dau tragier realisat mai ‘na becana de 22kg ‘na vetz charjada :
–!–
Coma faguí daus kilometres per ‘queta fotografia, ai pas obludat la mocaria de me permenar mai ‘na bicicleta alemanda e ‘na biaça ecricha d’un messatge dins la linga anglesa…
Lu libre conta l’istòria dau Gino Bartali, doas vetz champion dau Torn de França (1938 & 1948) e tres còps dau Giro (1936, 1937 & 1946) e pertant, qu’es pas un libre que parla « becana », luenh d’aquò.
De pertir de quauques tesmonhatges, de copilhatges de premsa, de l’istòria contada d’aqueu goiat de la campanha, vei-nos-quí menats d’aicí los començaments dau Gino coma obrier chas un mecanician, que lu patron eria se-mesma cicliste, jurtà las annadas negras dau faissisme.
Jurtadament, lu Gino es fòrt catolique, e, dins ‘quilhs temps ente lu Vatican eria après negociar son bocin de terra dins la jòuna Italia, los mesma catoliques son de contar dins los que s’opossan au nòu regime.
Lu Gino es catolique e vòu pas estre « instrumentalisat » per lu regime. D’aucuns li damandan de far lu salut faissiste, e se sinha. D’aucuns li perpausan la carta dau partit, eu fai benesir son maridatge per lu papa Pie XI, lu que tuet la lumira dau Sent Sèti lu jorn de la venuda dau Hitler.
Aquò es contat dins lu filme « Una giornata particolare » :
-!-
L’autor, lu jornaliste, Alberto Toscano, eisplique coma l’archevesque de Florença, Elia Dalla Costa, insistet per ne’n far lu « factor de la libertat ». Aquò consistava de far passar daus faus papiers. Lu cicliste sap que las barras de sa becana son voidas, eu sap los montar e los desmontar, eu sap que beucòp de sodarts lu coneissen e lu daissaren passar… mai que tot, eu sap que sens se, dau monde poden pardre la vita.
La guerra ‘chabada, lu grimpor aviá pas d’autras eideias que de tornar montar sus ‘na bicicleta per ganhar.
Un fòrt-fòrt bon libre que se legís aisadament, fòrt agradiu.
‘Queu bilhet es ‘na virada — avecque l’autorisacion — d’un teiste paregut dins la linga dau Jan-Baptiste Poquelin, aquí sus lu ciber-casernet de Jana sus ‘na becana(>fr- Jeanne à vélo), que lu temps daus congiers, ‘net se permenar dins lu renvers de Peirigus.
Adonc, de que que balha la bicicleta dins Peirigus ? Passat la p’ita permenada, per becana o d’a pè, dins la ciutat coma ò montra lu darnier bilhet(>fr- Jeanne à vélo), veiquí l’encontra mai Olivier, l’un daus dos farjors e animators dau movament de la velorucion dau Peiregòrd, de que parlar sus los sautadors de l’accions militanta a l’accion politica, d’un sens l’autre, aquò dins una vila ente la bicicleta es ‘n’aida per mens d’un per cent dins los desplaçaments.
Espelida e respelida d’un collectiu
« Lu collectiu “velorucion dau Peiregòrd” sautet ne’n 2009, e un an de temps, menet de las operacions dins l’estile dau site “carfree” » quò diguet Olivier. Un nombre pro important de cicliste es l’enchaison de metre ‘na forta preissa sus los automobilstes. Ne’n 2010, l’Olivier menet mesma la soá « pè-mobila » dins las ruas dau centre istorique… i aguet un pauc de monde per se planher, pauc, mas aquò plaguet pas tant qu’aquò. Lu collectiu, quau que siàia, se desjunhet. Fin dau prumier acte.
Ne’n 2014, lu collectiu torna eissir. Per marcar lu còp, Olivier convidet lu jornaliste Olivier Razemon, luquau demoret la setmana, se qu’eriá apres perparar son libre « Coma la França tuet sas vilas ». La granda vila dau Peiregòrd es, coma de las autras visitadas, persentada dins lu prumier chapitre dau libre, dins quauquas pajinas ben escrichas, ente lu jornaliste nota :
« Olivier Razemon relève par exemple que Périgueux détient le record de France de dé-population avec 10000 habitants en moins depuis les années 1960, au profit des communes périphériques. »
Dins lu canton, lu libre coneiguet lu resson daus raseus mau-dichs sociaus e de la premsa locala(>fr).
A la fin de 2015, quauquas personas dau collectiu tenteten los chamins per surtir de Peirigus mai ‘na bicicleta, ne’n dietz minutas(>fr), pas mai.
Ne’n 2016, lu collectiu dubriguet un obrador per las becanas, perticipatiu e d’intrada liura. L’obrador situat a Trelissac, sus la via verta, es inaugurat lu prumier de junh. Los centres daus borriers dau Grand-Peirigus son de consent per que las gents dau collectiu poguessen prener las bicicletas gietadas. L’obrador es dubert los dissabdes passat-mieijorn, e damanda solamdament au monde « d’adoptar » la becana desirada. La persona adoptanta deu tornar quilhar los utilhs per sa securitat (frens, lumira…). Rapidament, lu luòc devenguet ‘adressa de fisança per los damandors d’asile, mai de 80 % dau monde. Dau còp, i aviá la còa los jorns de dubertura e las gents dau collectiu agueten quauquas dificultats per far. Decideten de sinhar una convencion mai las associacions acreditadas. Una lista fuguet farjada e daus « rendez-vous » pogueten estre pres. Aqueu sistemi conservet pro de leugiertat per far faça a l’urgença, per cas que ela se persenta.
‘Quò es ne’n granda part per mielhs aigar l’obrador que lu collectiu prenguet la decicion au mes mòrt de se montar ne’n associacion, sens pardre son chafre. Lu Olivier ne’n es lu regent. La aura associacion compta una cinquantena de personas.
D’un autre biais, lu mesma Olivier fuguet eslegit per la comuna, çò que fai qu’eu porta doas casquetas. Sens obludar qu’eu es lu repersentant per la carta generala daus desplaçaments ciclistes.
La dobla casqueta es un ben per aidar l’associacion de trobar un noveu locau, que ‘la deu desmenajar, e, per pesar dins la politica ne’n favor de la bicicleta. Màs, aquò lu manha un pauc, que chascun a de las demandas personalas e que van pas dins la mesma direccion.
Per iò dire autrament, eu es, se-mesma, ad una forcha, d’autant mai qu’eu desira demorar fideu a l‘esperit de contestacion de la velorucion.
Tant ben que mau, eu fuguet a la manòbra per toschar lu planh becana dau Grand-Peirigus. Eu menet l’enquesta de bana coma Hans Kremer, e ne’n persentet la finalitat dins de l’amassada publica, lu 2 de julhet darnier. Eu sap que i a daus agents que ven cap a las mesma eideias, quò que fai que lu planh deuriá estre votat a la davalada, que lu principau punt es de doblar lu percentage daus chaminaments mai una bicicleta.
Per iò far, la vitessa deuriá estre limitada a 30km/h, entau fasent, las becanas poden automaticament rotlar dins las doas direccion. Per l’ora, la vila ò faguet màs dins de las p’itas zonas, a 20km/h (qu’es de dire sens res de fach per las becanas ne’n defòra de poder las far anar dins tots los sens).
Una rua permis d’autras, sinhalada coma « zona per s’encontrar ».
Mai d’un progiers eissits de l’enquesta son apres estre estudiats. La comunautat finança l’obrador e ‘la sonja ad un sistemi per loar una bicicleta.
De son costat, l’associacion aimariá montar une escola per los noveus utilisators, e las novelas utilisatritz, beleu mai un emplec aidat.
Questionat lu temps de l’amassada generala, Olivier desclaret :
« Périgueux se dirige vers une réduction de l’emprise automobile, comme le montre le projet des boulevards. Les gens doivent être découragés de prendre leur véhicule. Ils ne sont pas dans les embouteillages, ils créent des embouteillages. Sur mon vélo, je ne les connais pas et je ne les crée pas. »
Son pas tots los eslegits que viven entau lurs eideias.
Quauques amenajaments
Se pausar
Quò sembla malaisat de trobar un endrech per liar sa becana. Sens obludar que i a una granda quantitat d’aisidas :
Per eisemple, i a nonmàs un aneu sus la Plaça dau Coderc, pertant qu’es l’endrech ente se troba lu sindicat d’initiativa :
Coma un pauc pertot, los afars urbans picats sus los trepadors son utilisats per ‘tachar sa montura :
Davant la piscina, a la surtida de la vila, i a daus arçaus esquipats de que pausar la roda. Son au bon endrech, mas mau eispletats :
Plaça Andre Maurois
La plaça fuguet tornada facha, mai la volontat de balhar a los que van d’a pè una plaça pus granda, mas grand-res fuguet pensat per las bicicletas, d’autant mai que lu mèra sembla dau costat daus merchands per losquaus, faudriá 3 plaças per boticas.
Pont daus Barrís
Lu pont vielhs per intrar dins la ciutat fuguet netiat ne’n 2017, mas, d’enquera ‘na vetz, los ciclistes fugueten obludar segond la velorucion.
« Daissatz liures los ciclistes barrats dins las veituras »
Per saber a quò que sembla una velorucion dins Peirigus, fau gaitar los 3 filmonets tornats un jorn de plueia, au mes de març de 2015, lu temps de la velorucion limeró 5. Çaquelà, i a p’un besonh d’estre un grand nombre per aver rason.
Quauquas becanas dins la vila
Una persona urosa d’anar mai sa bicicleta
Una becana mai un sòu pinhon, tarriblament moderna !
Una femna que fai sas pervicions desempui sa becana.
"...Gli Angeli vengono se tu li preghi e quando arrivano ti guardano, ti sorridono e se ne vanno...Per lasciarti il ricordo di un sogno lungo una notte che vale una vita..." (T.Ferro)
All over the world, every day, heritage sites, artefacts, skills and traditions are being damaged or lost through war, neglect, development, vandalism, theft or natural disasters. The Heritage Trust aims to focus on some of these issues, as well as highlighting many of the success stories in the fields of archaeology, conservation and historical research. If you have concerns for our heritage, or just a story to tell about it, please let us know by leaving a comment or contacting us at - info@theheritagetrust.org
"Evoluer le long du chemin est une chose ; relier des points en est une autre." (Tim Ingold / une brève histoire des lignes) - ISSN 2491-7532 (en ligne)
