Que v’autres atz fusinar dins mon ciber-quasernet ente ‘quò se parla « becana » e veiretz l’utilh d’un librari (>fr-becancaneries) :
Forçadament, quante ‘quò se parla de libres, sei ‘quí ‘ribat. Adonc, coma aviá dins l’eideia de tornar ne’n tren, prenguí de que tener que los trens, aus jorns d’aüei, sabetz quante setz dedins, e d’enquera, pas quante ne’n surtiretz.
I a una culhida de libres qu’es vertadierament ben facha « pi’ta filosofia dau voiatge ». Ai desjà legit lu sus los trens, sus la marcha, ai pauc aimat lu sus… las becanas, mas bon, aime res de tot biais.
« La force du silence » Cristina Noacco
Es un libre ben agradiu de legir.
L’autritz i parla d’ela, un pauc, de sas charchas dau silenci dins un monde clafit de bruchs e d’eimatges.
Eschivem lu costat « mistique » qu’auriá pogut sautar d’un tau subgier, per mants domenis d’estuda : lu silenci d’un canton passat ‘na catastrofa, lu silenci daus sords, lu silenci dins la musica…
Un libreton que la legida ne’n es aisada, mesma un ser de competci’. Pòde pas ne’n dire mai que se taiser es bon per ò servar ‘queu silenci que fai mestier.
- Eimatge tirat dau site de l’esditor (>fr)
Rapieta 