L’ataca de la tapeta

De balhar auèi los libres ne’n cadeu per l’aniversari de mon ancian amorós, m’a tornat ‘pelar l’episòdi de la librariá gai de Barcelona. Aí ! Aí ! ‘quí ne vole pas jugar la tapeta « from Paris » que dins sa fòla consomacion riclanada es totjorn a escupir sortit dau « marais », mas bon, de las vetz…

Pensava que librariá voliá dire : luòc ònte se vendon daus libres. Dins Barcelona, pensava que librariá voliá dire : libres ne’n catalan, bon, ‘quí n’i avia quauquas unas. Laidonc, per ‘chabar mon sillogisme, pensava pas que librariá gai dins Barcelona voliá dire : pila d’Harry Potter, libre ne’n francés, anglés…

Ja que la vila es trufada de fòlas vergonhosas, trobar tant de libres d’autors gais o lesbianas francés ne’n francés, d’autors anglés… d’autors espanhols ne’n castilhan… quo es « so » ridicul. ‘Tencion, trobe que publiar e legir dins la lenga de l’autor quò es una bona chausa, per los gais e los autres, mas lo librari d’aquí deuriá ‘nar veire alai « les mots à la bouche – París« , ‘na vertadiera meijon que balha envéia de legidas.

‘Quí, lo luòc es pitit e se ‘na partida de l’espaci es ocupada per la grossa bagueta magica de l’Harry, ‘n’autre per lo francés e l’anglés, mai benleu un pauc d’alemand, quela pòt èsser la plaça per los autors gais catalans e las autritz lesbienas catalanas ? Conhas dins un cuenh ? Jos la taula de las videòs sus la pètanca ?

 

Ai ‘chabat maitot per trobar « El condó ataca » una banda dessenhada. Quò es pas d’un autor catalan, segur, mas quò es una badinada per mon ancian. Queu libre li ai ‘chaptat ne’n neerlandés, ne’n francés, anglés… catalan.

Ai ‘chaptat « Llengua abolida » de Maria-Mercè Marçal aprep l’aver dubert e èsser tombat sus quela frasa :

Una dona sense un home
és com un peix sens bicicleta.

Anònim

Ne’n mai d’aquò lo tipe darrier la caissa me cridet dessur perque los libres eran ne’n catalan. Ne balharai pas lo nom d’aquela botica de merda.

Lo mesma jorn, sei ‘nat far un torn dins la FNac e ‘quí, gràcia a mon superpoder de chivalièr de la rampeta jamai-contents-quilhs-lemosins, sei tombat dau prumier còp sus « El dia del client » dau Daniel O’Hara (una istòria dins un saunà…).

Me lo garde per quel estiu dins la campanha lemosina, emb « llengua abolida ».