7@lemòtges

L’i torne un còp de mai a ‘quilhs filmonets tan minhards que quauquas superproducci’s que visem de las vetz.

Dau temps de las vacanças, los montrí a ma mair, frair que sors, los veisins… la prumièra apròpcha fuguet n’espelida de « màs, quò es pas lu mesma patoes », e tot lu totum, v’autres setz pas sens coneisser l’antifònia.

Estranjament, un còp lu filme lançat, de la part de ma mair quò balha daus : « e ilhs disen entau, n’autres disem pas parrier…», « Aaaaaaaa v-òc-es, aquò qu’es entau que quò se ditz… », « sabiá pas qu’aquò se ‘pelava entau… » o d’enquera « v-òc-es, aquò lu viguí far… ». Sens obludar de ne’n bargassar, perdon, de ne’n parlar mai los veisins, afè, gairement nonmàs la veisina perque i a grán pus degun…

Dau costat « veisin » de la fòrça, ilhs se’n foten completament, en defòra d’un « a, desempuei Orleans tu captes quò-quí de Lemòtges, mas n’autres iò sabiam pas qu’i aviá aquò. Mas, es pas l’internet que balha minjar¹ ». Ilhs me damandeten de tot biais l’adreiças per ò trobar, beleu mai per me far plaser qu’autras chausas.

Dau costat « frair-sors », lu filme « ente i a daus tractors » ‘guet un franc succè, mai-que-mai per lu costat « n’autres am un pus gròs tractor que non pas ilhs », tant iò dire, mas bon, autorn dau cafet quò se parlet apres de la situaci’ daus païsans, es maitot ‘na perocupaci’ de las bonas.

Lu filme sus las bonas fonts aguet son momint de glòria. Eu fuguet l’enchaison de ne’n aprener maitot. De’n prumier, lu nom de la femna que siguet copiat dins mantes caierons desempui l’eimatge ‘restat sus lu generic : « sabem jamai, de las vetz ». Puei, ma mair se metet de desparlar sus los uns, los autres dins lu vilatge, dins la familha. Aprenguí entau que ma sor « aviá lu sang fòrt » mas, « sabem pas a quò que quò pòt servir », ma nebota, la filha de ma sor fachiliera, maitot a ‘queu « sang fòrt », es un guarisor de verruja que li ò diguet. Perpausí d’anar passar tots e totas a la consurtaci’ chas ‘queu tipe². Ma mair mai ma sor-la-sortiera me digueten que quò es pas perque i crese pas que fau ne’n degostar los autres, non, non, non, es pas entau que las le vireten, es pas la pena de se creire tant malin e d’anar tots los quatre mandins chas lu medecin, sauv que chas lu medecin, lu darrier còp qu’i anguí, eriám pas d’enquera a paiar mai los eurò. Afè, es entau.

Ne’n mai d’aquò, veiquí un bocin dau jornau de l’apres miei-jorn passat chas ma tanta d’Eissiduelh, Eissiduelh lu de las Charantas. Son ma mair mai sa granda sor, apres parlar daus charlatans.

De descharchar sus « envoyer ce fichier »

Per una vetz, laissatz lu Freud suau, ‘pelatz me Monsur Mamadó sus la una.

_____

1) e « ilhs van ‘chabar completament eissabanits mai lur internet », « i a pus que compta, l’internet. Se qu’eriá de l’aur, la gent serián riches, rapela-te ! » 🙂

2) ai l’aër de me mocar de ma mair, quò qu’es v’rai, mas, tant iò dire, sei parrier faça ad un fenomena desconegut : sabem jamai, de las vetz³.

3) mai una recursivitat, una.