§15 – Dissabde 8, lu mandin

Tres personas son sus los quais de la gara de Lemòtges. Davant lu tren per París, quò se’n dich :

— Depeschatz vos, anatz estre tardiera, per un còp que lu tren es a l’ora, veiquí vòstra valiseta a vòstre sac.

— Piarron, se us platz, am d’enquera un pauc de temps, afe crese. D’alhor quò se ditz que n’autres am lu temps e que son los parigòts qu’an la montra.

— ‘Netz lur dire, aus parisiens, quò vai los rendre plasents, desjà qu’ilhs montran facilament las dents.

— ‘Quò fuguet un plaser de trabalhar coma vos, Piarron, vos daisse Alan per aidar ‘chabar, pas per vos perdorsar tots dos. Eu deu estre tornat per diluns au pòste, eu menará lu restant de mos afars.

— T’ses segur d’estre dins lu bon tren, Silvana ?

— V-òc-es, veiquí ma plaça.

— Te fase un coriel mai mon article dau Popularí dès que l’ai ‘chabat. Per lu roman dau sègle, crese que qu’es cuat. Lu pair Mistrau a son premí Nobel despuei 100 ans e per longtemps d’enquera.

— Goiata, davala vista, lu chap vai siublar lu despart. Te laisse Alan tant que sa bataria es plena…

— Silvana !

— La bataria de la veitura, de segur. ‘Quilhs jòunes, ‘quilhs jòunes.

L’inspectritz deviá estre ‘ribada a París vers mieijorn, son òme arribat dau mandin deviá passat la charchar a Austerlitz. Eu la menara au restaurant puei a l’erpausicion sus lu Matsumoto. Obludarán queraque pas de lu grandmercejar ‘queu-quí, li deven ‘quela istòria aura ‘chabada.

~ Fin finala ~

Ò sabe, i a d’enquera dau trabalha mas, dès deman, la virada dins la linga francèsa ‘riba.