§1 – Divendres 31 d’octòbre 2014

Ujan, tòrne prener mon NaNo de 2014, dins la linga d’aur aquí, la virada vai estre pausada sus mon ciber-caier « bicyclette & transport » (>fr)

_____

Divendres 31 d’octòbre 2014

Anna Labecqua prenguet lu temps de far un triatge daus bilhets dins son cabàs que los de las vacanças se poden gietar aura.

Una p’ita pausa dins la gara de París Montparnassa apres una setmana en Anglaterra, vacanças de bana coma un pauc de trabalh dins un colloquí sus lu feminin dins la linga latina aplicat a la terminologia de las aisidas numericas. Emai ‘la aimesse son trabalh de professora de latin, desempuei bentòst vint ans dins un collegi de La Rochela, per Anna, los colloquís annuaus son ‘na bufada benvenguda, ‘na respiracion bona dins un mestier pas totjorn aisat de menar.

Ujan qu’eriá l’Anglaterra, antan la Sueda, dueinan beleu l’Italia o la Catalonha, nonmàs d’i pensar, Anna soriguet. ‘Vant de ‘chabar de gietar sos papierons, ela s’avieset de conservar lu darnier bon bilhet. ‘La ‘gaitet atentivament ‘na darnièra vetz son plaçament e los orarís marcats dessus :

Veitura 04 – plaça 27

16 : 12 París Montparnassa > 19 : 26 La Rochela

La pendula de la gara marcava las quatr’oras manca un quart.

‘La prenguet un càfe e avieiset la gent anar e venir dins ‘queu bastit de veire e de ciment, vertadier imne a la modernitat e a la vitessa.

París es totjorn a la festa dès qu’un brejon de solelh suert daus ciaus gris. L’aër es doç en ‘quela fin de vacança per los escoliers e los professors, un grand congier de Tots-Sents per los autres.

Quauquas personas mascaradas jugan a espaurir los viatjors, sens tròp ne’n far per pas far sonjar aus banturles pinturlurats que fagueten los meschaënts un pauc pertot dins lu païs, sens tròp ne’n far mai-que-tot perque i a daus sodarts que se permenan ne’n long e ne’n large permieg los quais, demest los trens e dins totas las peças d’aquela granda gara.

Lu naut parlor anonçet lu tren en son quai. Anna se botget aürosa qu’eu siguesse pas tardier coma mai d’un còp. ‘Na vetz trobat lu limerò, ‘la se sietet a la soá plaça e pauset sos afars : ‘na botelha d’aiga que lu medecin li diguet de beure reguliarament, un magasine per tuar lu temps emai tres oras siguessen vista coladas. De tot biais, ‘la aima pas desranjar la gent dins lu vagon. Lu tren partet a las oras anonçadas.

⁂

Anna suertet de la gara de La Rochela a la nuech tombada. La luna chabròla lusiá dins los ciaus negres. ‘Quò sentiá pas d’enquera las aigas dau mes mòrt. ‘La passet davant los taxis, las veituras mau garadas un pauc pertot, ‘la faguet ‘tencion mai sa valisa e son cabàs aus ciclistes pauc esclairats que semblavan pas poder la veire. La femna engulhet son pas dins de las ruas que ‘la coneissiá be. Las 20 oras sonavan dins ‘queu quartier de la gara que Anna composet lu code de l’ostelaria ente ‘la comptava passar la nuech. ‘La montet l’eschalier, trobet son limerò de chambra e ‘na vetz de mai, deguet compausar un code per dubrir. Aquí maitot la modernitat prenguet ‘na plaça granda. La pòrta uberta, Anna transiguet. Ela laisset tombar son cabàs dins la chambra :

— De que que tu fases aquí ?

— Sabe tot.

— Mas, mas, mas…

— Sabe tot Anna.

— Mas, de que que tu sabes ? diguet ela apres estre ‘chabada d’intrar, barrant la pòrta e s’aprochant dau liech. I a ‘na chausa que tu sabes ?

— L’aprenguí i a gaire. Sabe tot sus ta dobla vita.

— Te defende de jutjar, ses mauplaç…

Anna ‘guet pas lu leser de ‘chabar sa frasa que doas mans la trapeten a la gòrja, sens voler l’estranglar beleu, nonmàs l’estorbar, coma per li far paur.

— Nos fau parlar Anna.

— Per nos dire que, aura. Emai eispliquesse dau mielh possible, crese pas qu’aguesses las qualitats per tot escotar e comprener. ‘La se passet la man sus la gòrja.

— Me fagues mau.

— Tu voles beure per far passar ?

— V-òc-es, vole be. Balha me de l’aiga.

— ‘Tend te, vau dins lu banh tirar de l’aiga… Ai dòstat lu chapeu d’aquela botelha d’aiga, beu au pissareu, ai pas trobat de veire.

Anna portet la botelha a sas pòtas, levet la testa e còp-sec ‘la tornet se rascliar la gòrja.

« Grà ! » L’aimariá poschar, mas ‘la pòt pas.

« Graaaaà ! » Anna se plejet coma per se tenir los bedeus. ‘La viret, se forcet per poschar mas ‘quò venguet pas. ‘L’eriá apres s’estranglar.

« Raaaà ! » L’Anna portet sas mans a sa gòrja, se desmenet. Res i faguet. ‘La viret e viret coma los chins fan mai lur coá, ela tentet de se frapar dins l’eschina. ‘La se sentet mau e s’esvedelet ne’n se crochetant au drap dau dessus dau liech. Dins son malur, los uelhs plen de larmas Anna viguet la persona se’n anar e la pòrta sur ela se barrar d’un clau sec e fred. Ela contunhet de se rascliar la gòrja sens ‘ribar a res. ‘La avalet quauquares de biais e ‘la ‘ribet pas jamai a lu ‘crupir.

⁂

Anna morriguet estofada.

Quauquas minutas apres, la pòrta se tornet dubrir e ‘na persona entret sens menar de bruch, sens vertadierament prestar ‘tencion a la mòrta esvedelada au mitan de la chambra.

Daus pas ‘ribavan dau colidor e erián apres se ‘prueimar de la pòrta de la chambra. Los rais sos la pòrta dessenhavan ‘n’ombra sus la moqueta. Quauqu’un eriá apres manhar la ponhada.

_____

• Lu site dau NaNoWriMo (>en)

_____

Ujan, tòrne prener mon NaNo de 2014, dins la linga d’aur aquí, la virada vai estre pausada sus mon ciber-caier « bicyclette & transport » (>fr)